Ο αθέατος σκηνοθέτης

Από την εισαγωγή της ταινίας

Μια μέρα, περπατώντας στο νεκροταφείο του Μονπαρνάς στο Παρίσι, ο Ροβήρος Μανθούλης μου ζήτησε να τραβήξω ένα πλάνο. Ένα τράβελινγκ όπου σε πρώτο πλάνο θα είχαμε τα ταφικά μνημεία και σε δεύτερο τις πολυκατοικίες του Παρισιού. Ένα πλάνο που να δίνει την αίσθηση ότι δεν υπάρχουν όρια, νεκροταφείο  και πόλη είναι ενωμένα, το ένα να εισχωρεί στο άλλο. Η ζωή στο θάνατο και αντίστροφα.

Ξαναβλέποντας την ταινία του «Lilly’ Story» διαπίστωσα ότι περιέχει ένα πλάνο που μοιάζει με αυτό που μου ζήτησε αλλά ταυτόχρονα πολύ διαφορετικό. Η ματιά του δημιουργού που μπορεί να βλέπει το διαφορετικό, αυτό το επιπλέον που θέλει να πει μια εικόνα,  οδήγησε στη περιπέτεια της ανίχνευσης του έργου του με οδηγό τον ίδιο.

…Η ταινία δεν μπορεί να είναι φορτωμένη με σκηνοθετικά πυροτεχνήματα, γιατί θα είναι σαν να κλείνει το μάτι στο θεατή. Ο θεατής γίνεται καχύποπτος. Και χάνεται η μαγεία. Όταν φαίνονται οι ραφές.

Ο σκηνοθέτης πρέπει να παραμένει αθέατος. Σαν η ταινία να γυρίστηκε μόνη της… 

ΡΟΒΗΡΟΣ ΜΑΝΘΟΥΛΗΣ

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Νίκος Θεοδοσίου

Συμμετοχές σε Φεστιβάλ

• 13ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (11-20 Μαρτίου 2011). Συμμετοχή στο Επίσημο Πρόγραμμα στην κατηγορία Πορτρέτα-Ανθρώπινες Διαδρομές.
• 50 Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ, Χαλκίδα (4 – 9 Οκτωβρίου 2011). Συμμετοχή στο Διαγωνιστικό πρόγραμμα

Σημείωμα του σκηνοθέτη

Η ταινία «Ο αθέατος σκηνοθέτης» δεν είναι ένα «πορτραίτο» του Ροβήρου Μανθούλη. Δεν περιλαμβάνει  καμία βιογραφική αναφορά , καμία πληροφορία για το έργο του. Επιδιώκει κάτι πιο ουσιαστικό: να αναδείξει την καλλιτεχνική ταυτότητα του δημιουργού μέσα από το ίδιο του το έργο.

Ο Ροβήρος Μανθούλης έχοντας συμπληρώσει μισό αιώνα κινηματογραφικής δράσης στη διάρκεια του οποίου  δημιούργησε ένα  τεράστιο σε όγκο (120 περίπου ταινίες) και κυρίως σε ποιότητα έργο – κυρίως  στο χώρο του ντοκιμαντέρ – θεωρείται σήμερα ένας από τους σημαντικότερους έλληνες σκηνοθέτες με διεθνή αναγνώριση.

Ο «αθέατος σκηνοθέτης» χρησιμοποιεί  εικοσιτέσσερα  αποσπάσματα από 15 ταινίες του που συγκροτούν ένα σώμα  «σημαδιακών», όπως τις χαρακτηρίζει ο ίδιος, σκηνών. Σημαδιακών  γιατί είναι αποκαλυπτικές τόσο για τον κόσμο μας όσο και για τον ίδιο τον δημιουργό.

Οι σκηνές δεν ακολουθούν κάποια χρονολογική σειρά. Φαινομενικά ασύνδετες αποκαλύπτεται ότι έχουν μια εσωτερική συνοχή καθώς η μια δίνει την σκυτάλη στην άλλη ή για την ακρίβεια ο ίδιος ο Μανθούλης μας μεταφέρει από τη μια στην άλλη οδηγώντας μας βαθύτερα στον κόσμο του κι έτσι στον κόσμο που μας περιβάλει.

Από την κινηματογράφηση μοναδικών  εθίμων , επιβιώσεων της αρχαιότητας, σε διαφορετικές γωνιές του πλανήτη μέχρι τις μοναδικές καταγραφές των μπλούζ στην Αμερική, από τις προφητικές σκηνές από το «Πρόσωπο με πρόσωπο» μέχρι το κυνήγι των ανταρτών στη Λατινική Αμερική ή το Μάη του 68, ο κόσμος ανασυντίθεται διαρκώς αναδεικνύοντας την αξία της κινηματογραφικής καταγραφής όχι μόνο ως ντοκουμέντου αλλά και μέσου γνώσης και φιλοσοφικού στοχασμού.

Ταυτόχρονα αυτές οι σκηνές είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές για τον τρόπο δουλειάς του Ροβήρου Μανθούλη, της κινηματογραφικής και ιδεολογικής προσέγγισής  των θεμάτων του, της διεισδυτικής ματιάς του και πάνω απ όλα της αντίληψής του για έναν ουμανιστικό κινηματογράφο. Ένα ξεχωριστό μάθημα κινηματογράφου.

Δείτε περισσότερα εδώ.